Nauczanie św. Jana Pawła II - katecheza 6.12.1995 r.

„Maryja a powołanie kobiety w Kościele i społeczeństwie" - to temat środowej katechezy św. Jana Pawła II, którą wygłosił 6 grudnia 1995 r. Oto fragment tego wystąpienia:

„Rola powierzona Maryi w zbawczym planie Bożym rzuca światło na powołanie kobiety w życiu Kościoła i społeczeństwa, ukazując różnice, jakie dzielą ją od mężczyzny. Wzór, jaki stanowi Maryja, uwydatnia bowiem specyficzne cechy kobiecej osobowości.

W ostatnich latach pewne prądy ruchu feministycznego, majce na celu wspomaganie emancypacji kobiety, dążyły do zrównania jej we wszystkim z mężczyzną. Bóg jednak, zgodnie ze swym zamiarem objawionym w stworzeniu, pragnie, by kobieta miała taką samą jak mężczyzna godność i wartość, ale jednocześnie podkreśla jej odrębność i specyfikę. Tożsamość kobiety nie może polegać na tym, że będzie ona kopią mężczyzny, skoro obdarzona jest specyficznymi cechami i własnościami, nadającymi jej autonomiczny charakter, który należy zawsze promować i rozwijać.

Wspomniane cechy specyficzne kobiecej osobowości znalazły swą pełnię w Maryi. Pełnia Bożej łaski sprzyjała bowiem rozwinięciu się w Niej wszelkich naturalnych zdolności typowych dla kobiety. Rola Maryi w dziele zbawienia jest całkowicie uzależniona od roli Chrystusa. Pełni Ona jedyną w swym rodzaju funkcję, niezbędną, by mogła się wypełnić tajemnica wcielenia: macierzyństwo Maryi było konieczne, by świat otrzymał Zbawiciela, prawdziwego Syna Bożego, ale również doskonałego człowieka.

Znaczenie współpracy kobiety w przyjściu Chrystusa podkreśla inicjatywa Boga, który poprzez anioła powiadamia Dziewicę z Nazaretu o swoim planie zbawienia po to, by mogła z nim współdziałać w sposób świadomy i wolny, wyrażając swą wielkoduszną zgodę. Urzeczywistnia   się    tu    najdoskonalszy    wzór    odpowiedzialnej    współpracy    kobiety w odkupieniu człowieka - całego człowieka - stanowiący transcendentalny punkt odniesienia dla każdej wypowiedzi na temat roli i funkcji kobiety w dziejach. (...)

Postać Maryi przypomina dzisiejszym kobietom wartość macierzyństwa. Nie zawsze we współczesnym świecie wartość ta znajduje sprawiedliwą i zrównoważoną ocenę. Niejednokrotnie konieczność podejmowania pracy, aby zaspokoić wzrastające potrzeby rodziny, oraz błędne pojęcie wolności, dopatrujące się w opiece nad dziećmi przeszkody dla autonomii i możliwości samorealizowania się przez kobietę, przysłaniają znaczenie macierzyństwa dla rozwoju kobiecej osobowości. W innych przypadkach z kolei biologiczny aspekt reprodukcji stawał się tak ważny, że spychał na dalszy plan inne istotne możliwości, jakimi dysponuje kobieta, by wyrazić swe wrodzone powołanie do bycia matką.

Maryja pozwala nam zrozumieć prawdziwy sens macierzyństwa, które osiąga w zbawczych planach Bożych swój najwyższy wymiar. Dla Niej bycie matką wiąże się nie tylko z możliwością pełnego rozwoju osobowości kobiecej, ukierunkowanej przede wszystkim na dar życia, ale stanowi również odpowiedź wiary na właściwe kobiecie powołanie, osiągające swą prawdziwą wartość jedynie w świetle przymierza z Bogiem.

Patrząc uważnie na Maryję, odkrywamy w Niej również wzór dziewictwa przeżywanego dla królestwa. Będąc wzorem dziewicy, zapragnęła Ona w swym sercu pozostać w tym stanie, by coraz bardziej pogłębiać swą zażyłość z Bogiem. Kobietom powołanym do dziewiczej czystości Maryja ukazuje głęboki sens takiego szczególnego powołania, zwracając uwagę na duchową płodność, jaka się z nią łączy w planach Bożych: na macierzyństwo wyższego rzędu, macierzyństwo według Ducha.

Macierzyńskie serce Maryi, wrażliwe na wszelkie ludzkie nędze, przypomina ponadto kobietom, że do rozwoju ich osobowości potrzebna jest miłość. Kobieta jest wrażliwsza na wartość serca i dlatego wykazuje wielką zdolność do obdarowania sobą. Tym wszystkim, którzy w naszej epoce proponują egoistyczne wzorce realizacji osobowości kobiecej, jaśniejąca świętością postać Matki Pana ukazuje, że jedynie poprzez uczynienie z siebie daru i przedkładanie potrzeb bliźnich nad własne można autentycznie urzeczywistnić Boży plan we własnym życiu.

Obecność Maryi uczy kobiety okazywania miłosierdzia i solidarności wobec ludzkich dramatów, a także budzi wolę ulżenia tym wszystkim, którzy cierpią: ubogim, chorym i potrzebującym pomocy. Na mocy szczególnej więzi z Maryją kobieta była często na przestrzeni dziejów symbolem bliskości Boga ze spragnioną dobroci i czułości ludzkością, zranioną przez nienawiść i grzech, i krzewiła w świecie cywilizację, która na przemoc potrafi odpowiedzieć miłością".