Nauczanie św. Jana Pawła II - katecheza 17.09.1997 r.

„Wzór kultu Kościoła” – to temat środowej katechezy św. Jana Pawła II, którą wygłosił 17 września 1997 r. Oto fragment tego wystąpienia:

„Paweł VI ukazuje Najświętszą Pannę w Adhortacji apostolskiej Marialis cultus jako wzór Kościoła sprawującego kult. Stwierdzenie to wynika z prawdy głoszącej, że Maryja jest wzorem dla Ludu Bożego na drodze do świętości. (…) Ta, która podczas zwiastowania bezzwłocznie okazała gotowość przyjęcia Bożego zamiaru, jest dla wszystkich wierzących najwspanialszym wzorem, jak słuchać słowa Bożego i zgodnie z nim postępować. Odpowiadając aniołowi: «niech mi się stanie według twego słowa» (…) i deklarując gotowość spełnienia w sposób doskonały woli Pana, Maryja zasługuje na błogosławieństwo ogłoszone przez Jezusa: «błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je» (…).

Ta postawa Dziewicy, charakteryzująca całą Jej egzystencję, ukazuje najlepszy sposób słuchania słowa Pańskiego, będącego podstawowym momentem kultu, typowym dla liturgii chrześcijańskiej. Jej przykład pozwala nam zrozumieć, że kult nie polega przede wszystkim na wyrażaniu myśli i uczuć człowieka, lecz na przyjęciu postawy słuchania Bożego słowa, by je poznać i sobie przyswoić, a także kierować się nim w życiu codziennym.

Każde sprawowanie liturgii jest pamiątką tajemnicy Chrystusa w Jego zbawczym działaniu dla dobra całej ludzkości i ma na celu włączenie wiernych w osobiste uczestnictwo w tajemnicy paschalnej, wyrażonej na nowo i uobecnionej poprzez gesty i słowa obrzędu.

Maryja była świadkiem historii zbawczych wydarzeń, które doprowadziły do śmierci i zmartwychwstania Odkupiciela, i zachowywała «wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu». (….) Nie ograniczała się do bycia świadkiem poszczególnych wydarzeń, lecz doszukiwała się ich głębokiego sensu, łącząc się całym sercem z tym, co się w nich w sposób tajemniczy dokonywało. Dlatego też Maryja jawi się nam jako najwyższy wzór osobistego uczestnictwa w Bożych tajemnicach. Przewodzi Kościołowi w rozważaniu sprawowanej tajemnicy oraz w uczestnictwie w zbawczym wydarzeniu, budząc w wiernych pragnienie osobistego zaangażowania się w dzieło Chrystusa, by poprzez dar własnego życia współpracować w powszechnym zbawieniu.

Maryja stanowi również wzór modlitwy Kościoła. Prawdopodobnie była Ona pogrążona w modlitwie, gdy anioł Gabriel wszedł do domu nazaretańskiego i Ją pozdrowił. Owa modlitwa z pewnością okazała się pomocna, gdy Dziewica udzielała odpowiedzi aniołowi oraz wielkodusznie otwierała się na tajemnicę wcielenia. Artyści, którzy malowali scenę zwiastowania, niemal zawsze przedstawiali Maryję modlącą się. Przypomnijmy przede wszystkim bł. Fra Angelico. Kościół i wszyscy wierzący mogą stąd czerpać wskazówki co do klimatu, jaki powinien panować podczas sprawowania kultu. Możemy również dodać, że dla Ludu Bożego Maryja jest wzorem każdej formy jego modlitwy. W sposób szczególny uczy chrześcijan, jak zwracać się do Boga, by uzyskać Jego pomoc i wsparcie w różnych sytuacjach życiowych.

Jej macierzyńskie wstawiennictwo podczas wesela w Kanie Galilejskiej oraz obecność w Wieczerniku, gdzie apostołowie modlili się i oczekiwali na Pięćdziesiątnicę, świadczą o tym, że modlitwa błagalna jest istotną formą współpracy w krzewieniu dzieła zbawienia w świecie. Biorąc z Niej przykład, Kościół uczy się odważnego zanoszenia próśb i wytrwałego błagania, a zwłaszcza proszenia o dar Ducha Świętego (…).

Maryja Panna jest dla Kościoła także wzorem wspaniałomyślnego uczestnictwa w ofierze. Podczas ofiarowania Jezusa w świątyni, a nade wszystko u stóp krzyża, Maryja składa siebie w darze, który łączy Ją jako Matkę z cierpieniem i doświadczeniem Syna”.