Nauczanie św. Jana Pawła II - katecheza 15.11.1995 r.

„Maryjne doświadczenie Kościoła" - to temat środowej katechezy św. Jana Pawła II, którą wygłosił 15 listopada 1995 r. Oto fragment tego wystąpienia:

„Nie ulega wątpliwości, że Najświętsza Dziewica jest całkowicie związana z Chrystusem, fundamentem wiary i doświadczenia eklezjalnego, i że ku Niemu prowadzi. Dlatego chrześcijanie, posłuszni Jezusowi, który przeznaczył swej Matce bardzo szczególną rolę w ekonomii zbawienia, darzą Maryję wielką czcią i miłością, wyrażając ją w gorącej modlitwie. Przyznali Jej ważne miejsce w wierze i kulcie dostrzegając w Niej uprzywilejowaną drogę do Chrystusa, najwyższego Pośrednika.

Maryjny wymiar Kościoła jest więc niezaprzeczalnie elementem doświadczenia chrześcijańskiego ludu. Można go dostrzec w różnych przejawach życia wierzących, co świadczy o miejscu, jakie zajmuje Maryja w ich sercach. To niepowierzchowne uczucie, ale głębokie i świadome przywiązanie, zakorzenione w wierze, każe chrześcijanom wszystkich epok uciekać się do Maryi, aby głębiej zjednoczyć się z Chrystusem. (...)

Powstało wiele modlitw skierowanych do Tej, którą ochrzczeni uważają za przemożną Orędowniczkę przed obliczem Boga.

Dzisiaj modlitwą najbardziej rozpowszechnioną jest «Zdrowaś Maryjo», której pierwsza część składa się ze słów zaczerpniętych z Ewangelii (...). Chrześcijanie uczą się ją odmawiać w  rodzinnych domach od najmłodszych lat, otrzymując ją niczym cenny dar, którego należy strzec przez całe życie. Ta sama modlitwa, powtarzana dziesiątki razy w różańcu, pomaga wielu wiernym zanurzyć się w modlitewnej kontemplacji ewangelicznych tajemnic i często pozostawać przez długi czas w głębokim zjednoczeniu z Matką Jezusa. Od średniowiecza «Zdrowaś Maryjo» jest najpowszechniejszą modlitwą wszystkich wierzących, którzy proszą świętą Matkę Chrystusa o pomoc i opiekę na drogach codziennego życia.

Lud chrześcijański okazuje też Maryi swą miłość, mnożąc sposoby wyrażania swego przywiązania do Niej: hymny, modlitwy i utwory poetyckie, proste, a niekiedy bardzo głębokie, przeniknięte tą samą miłością do Tej, którą Ukrzyżowany dał ludziom jako Matkę. Niektóre z nich, jak na przykład hymn Akatyst lub Salve Regina, wywarły głęboki wpływ na życie i wiarę chrześcijańskiego ludu.

Pobożności maryjnej towarzyszy też przebogata twórczość artystyczna na Wschodzie i na Zachodzie, dzięki której całe pokolenia mogą kontemplować duchowe piękno Maryi. Malarze, rzeźbiarze, muzycy i poeci stworzyli arcydzieła, które ukazują różne aspekty wielkości Maryi, a przez to pomagają lepiej zrozumieć sens i wartość Jej chwalebnego wkładu w dzieło odkupienia. Sztuka chrześcijańska dostrzegła w Maryi urzeczywistnienie nowego człowieczeństwa, zgodnego z Bożym zamysłem, a więc wzniosły znak nadziei dla całej ludzkości.

To orędzie nie mogło ujść uwagi chrześcijan, którzy otrzymali powołanie do szczególnej konsekracji. Istotnie, w zakonach i zgromadzeniach zakonnych, w instytutach i stowarzyszeniach życia konsekrowanego Maryja jest otoczona szczególną czcią. Liczne instytuty, zwłaszcza - ale nie tylko - żeńskie, noszą w nazwie imię Maryi. Niezależnie jednak od tych zewnętrznych aspektów duchowość rodzin zakonnych i wielu ruchów kościelnych, niektórych o charakterze wybitnie maryjnym, uwydatnia ich szczególną więź z Maryją jako gwarancję autentycznej i pełnej realizacji charyzmatu. Ten element maryjny w życiu osób szczególnie obdarowanych przez Ducha Świętego ma także swój wymiar mistyczny, co dowodzi, że chrześcijanin może w głębi swego jestestwa doznawać obecności Maryi.

Więź z Maryją jednoczy nie tylko chrześcijan zaangażowanych, ale także ludzi prostej wiary, a nawet «oddalonych» od Kościoła, dla których stanowi być może jedyny element łączący ich z życiem Kościoła. Znakiem tego powszechnego przywiązania chrześcijańskiego ludu do Matki Pana są pielgrzymki do maryjnych sanktuariów, które przez cały rok przyciągają liczne rzesze wiernych. (...) Te miejsca maryjnej modlitwy są wspaniałym świadectwem Bożego miłosierdzia, które człowiek otrzymuje dzięki wstawiennictwu Maryi. Cudowne przypadki uzdrowienia ciała, odnowy duchowej i nawrócenia dowodzą, że Maryja nadal spełnia - z Chrystusem i w Duchu - swoją misję Wspomożycielki i Matki.

Często sanktuaria maryjne stają się ośrodkami ewangelizacji: także bowiem w dzisiejszym Kościele, podobnie jak we wspólnocie czekającej na Pięćdziesiątnicę, wspólna modlitwa z Maryją kieruje wielu chrześcijan na drogę apostolatu i służb braciom. Chciałbym wspomnieć tu zwłaszcza o wielkim wpływie pobożności maryjnej na działalność charytatywną i na praktykę miłosierdzia. Zachęceni obecnością Maryi, wierzący odczuwają często potrzebę poświęcenia się ubogim, wydziedziczonym, chorym, aby dla tych «najmniejszych» mieszkańców ziemi być znakiem macierzyńskiej opieki Maryi - żywej ikony miłosierdzia Ojca. Wszystko to dowodzi, że wymiar maryjny przenika całe życie Kościoła. Przepowiadanie słowa, liturgia, różne praktyki charytatywne i kultowe - wszystko to wzbogaca się i odnawia dzięki więzi z Maryją.