Nauczanie św. Jana Pawła II - katecheza 06.03.1996r.

Przypominamy niektóre wątki nauczania św. Jana Pawła II. W trakcie środowej katechezy, wygłoszonej 6 marca 1996 r., papież mówił o macierzyństwie, które pochodzi od Boga.  Oto fragment tego wystąpienia:

„Macierzyństwo jest darem Bożym. «Otrzymałam mężczyznę od Pana» (Rdz 4,1) - mówi Ewa, gdy przychodzi na świat Kain, jej syn pierworodny. Za pomocą tych słów Księga Rodzaju określa pierwsze macierzyństwo ludzkich dziejów jako łaskę i radość, których źródłem jest dobroć Stwórcy.

Podobnie zostają przedstawione narodziny Izaaka u początków narodu wybranego. Pozbawionemu potomstwa i już staremu Abrahamowi Bóg obiecuje potomstwo liczne jak gwiazdy na niebie (...). Obietnicę tę patriarcha przyjmuje z wiarą, która pozwala człowiekowi odkryć zamiar Boży: «Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę» (Rdz 15,6). Obietnica ta zostaje potwierdzona słowami wypowiedzianymi przez Pana przy okazji zawarcia Przymierza z Abramem: «Oto moje przymierze z tobą: staniesz się ojcem mnóstwa narodów» (Rdz 17,4).

Nadzwyczajne i tajemnicze wydarzenia podkreślają, że macierzyństwo Sary jest przede wszystkim owocem miłosierdzia Boga obdarzającego życiem w sposób przekraczający wszelkie ludzkie przewidywania (...). Macierzyństwo zostaje ukazane jako decydujący dar Pana: patriarcha i jego żona otrzymają nowe imię, by zaznaczyć tym nieoczekiwaną i wspaniałą zmianę, jakiej Bóg dokona w ich życiu.

Odwiedziny trzech tajemniczych postaci, w których Ojcowie Kościoła dopatrywali się zapowiedzi Trójcy Świętej, są dla Abrahama konkretnym potwierdzeniem spełnienia się obietnicy: «Pan ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre, gdy ten siedział u wejścia do namiotu w najgorętszej porze dnia. Abraham spojrzawszy dostrzegł trzech ludzi naprzeciw siebie» (Rdz 18, 1-2). Abraham wysuwa zastrzeżenia: «Czyż człowiekowi stuletniemu może się urodzić syn? Albo czy dziewięćdziesięcioletnia Sara może zostać matką?» (...). Boski gość odpowiada: «Czy jest coś, co byłoby niemożliwe dla Pana? Za rok o tej porze wrócę do ciebie, i Sara będzie miała syna» (Rdz 18, 14; por. Łk 1,37).

Opowiadanie uwypukla efekt boskich nawiedzin, które pozwalają zaowocować jedności małżeńskiej, bezpłodnej aż do tego momentu. Zawierzając obietnicy, Abraham zostaje ojcem wbrew wszelkiej nadziei oraz «ojcem w wierze», ponieważ z jego wiary «wywodzi się» wiara narodu wybranego.

W Biblii spotykamy również inne opowiadania o kobietach uleczonych z bezpłodności i uszczęśliwionych przez Boga darem macierzyństwa. Są to często sytuacje pełne udręki, które przemieniają się w doświadczenie radości dzięki interwencji Boga wysłuchującego przenikniętej strapieniem modlitwy osoby po ludzku pozbawionej nadziei. (...) Początkowy temat bezpłodności kobiety służy uwydatnieniu cudownej interwencji Boga w tych szczególnych przypadkach, ale jednocześnie pozwala zrozumieć wymiar bezinteresowności związany z każdym macierzyństwem. (...)

W przypadku Anny, matki Samuela, podkreślona zostaje szczególna rola modlitwy. Anna przeżywa upokorzenie, jakim jest niepłodność, podtrzymuje ją jednak na duchu wielka ufność złożona w Bogu, do którego zwraca się nieustannie, by pomógł jej pokonać tę próbę. Pewnego dnia, udając się do świątyni, złożyła obietnicę: «Panie Zastępów! Jeżeli (...) nie zapomnisz służebnicy twojej, i dasz mi potomka płci męskiej, wtedy oddam go Panu po wszystkie dni jego życia» (1 Sm 1,11).

Jej modlitwa została wysłuchana: «Pan wspomniał na nią. (...) Poczęła i po upływie dni urodziła syna i nazwała go imieniem Samuel» (1 Sm 1, 19-20). Wypełniając obietnicę, Anna ofiarowała swego syna Panu: «O tego chłopca się modliłam, i spełnił Pan prośbę, którą do Niego zanosiłam. Oto ja oddaję go Panu. Po wszystkie dni, jak długo będzie żył, zostaje oddany na własność Panu» (1 Sm 1, 27-28). Podarowany przez Boga Annie, a następnie oddany przez Annę Bogu, mały Samuel staje się żywym węzłem jedności między Anną a Bogiem.

Narodziny Samuela stanowią więc ogromną radość i stają się okazją do wyrażenia wdzięczności. W Pierwszej Księdze Samuela znajdujemy hymn, tak zwany Magnificat Anny, który zdaje się antycypować hymn Maryi: «Raduje się me serce w Panu, moc moja wzrasta dzięki Panu» (1 Sm 2,1).

Łaska macierzyństwa, której Bóg udziela Annie ze względu na jej nieustanną modlitwę, budzi w niej nową ofiarność. Poświęcenie Samuela jest pełną wdzięczności odpowiedzią matki, która dostrzegając w swym dziecku owoc Bożego miłosierdzia, odwzajemnia się darem powierzając Panu tak bardzo oczekiwanego syna.

Na podstawie przypomnianych przez nas relacji o nadzwyczajnych przypadkach macierzyństwa z łatwością można dostrzec, jak ważne miejsce Biblia przypisuje matkom w posłannictwie ich dzieci. W przypadku Samuela Anna odgrywa rolę zasadniczą, ponieważ postanawia ofiarować go Panu. Podobnie decydującą rolę spełnia inna matka, Rebeka, która sprawia, że Jakub otrzymuje dziedzictwo (Rdz 27). Tę matczyną interwencję opisaną przez Biblię można interpretować jako znak wybrania na narzędzie suwerennego planu Bożego. To On wybiera młodszego syna, Jakuba, jako tego, który przyjmuje błogosławieństwo i ojcowskie dziedzictwo, a więc staje się pasterzem i przewodnikiem swego ludu. To On dzięki bezinteresownej i mądrej decyzji ustala i kieruje przeznaczeniem każdego człowieka (...).

Biblijne orędzie na temat macierzyństwa ukazuje ważne i zawsze aktualne aspekty: podkreśla jego darmowość, objawiającą się zwłaszcza w wypadku kobiet bezpłodnych, szczególne przymierze Boga z kobietą oraz specjalny związek istniejący między przeznaczeniem matki i jej dziecka.

Jednocześnie interwencja Boga, który w ważnych momentach dziejów swego narodu obdarza płodnością niektóre kobiety bezdzietne, otwiera nas na wiarę w interwencję Boga, który, kiedy nadejdzie pełnia czasu, uczyni płodną Dziewicę dla wcielenia swego Syna".