Rekolekcje w Dębowcu u Misjonarzy Saletynów
Kontynuujemy cykl tekstów przed naszymi tegorocznymi rekolekcjami w Dębowcu u Misjonarzy Saletynów. Jak to się stało, że saletyni pojawili się w Polsce w 1902 roku?
Pierwsi saletyni, którzy przybyli do Polski, byli pochodzenia szwajcarskiego i wcale nie zamierzali dłużej u nas zostawać. Chodziło im tylko o możliwość nauczenia się języka polskiego, aby później pracować wśród polskich emigrantów w diecezji Springfield w USA. Byli ochotnikami, których do Polski na naukę skierował generał saletynów. Otrzymał on prośbę od biskupa z diecezji Springfield o przysłanie kapłanów mówiących po polsku. Ponieważ Zgromadzenie nie miało takich kapłanów, trzeba było wysłać kilku na naukę do Polski. Amerykański biskup zobowiązał się pokryć wszystkie wydatki związane z ich nauką i pobytem w Krakowie.
Przyjechali do Polski młodzi księża, pochodzący z kantonu Valais (Szwajcaria), którzy niedawno otrzymali święcenia kapłańskie: ks. Józef Fux, ks. Gabriel Vanroth, ks. Salomon Schalbetter, ks. Oswald Loretan i ks. Franciszek Schnyder. Spotkali się ze zrozumieniem i życzliwym przyjęciem. Tymczasowo zamieszkali u Sióstr Służebniczek przy ul. Garncarskiej, a potem przeprowadzili się do Misjonarzy św. Wincentego a Paulo na Stradomiu. Tutaj, pod znakomitą opieką wybitnych profesorów, odbyli intensywny kurs języka polskiego. Po 18 miesiącach nauki języka zostali skierowani na praktyki duszpasterskie w diecezji krakowskiej i archidiecezji lwowskiej. Pełnili obowiązki wikariuszy m.in. w Jaworznie, w Krzęcinie koło Skawiny, w Zakopanem, w Busku i w Rodatyczach.
Ostatecznie 10 grudnia 1904 r. ks. Fux i ks. Loretan wyjechali do pracy duszpasterskiej w USA, a trzej pozostali: ks. Vanroth, ks. Schalbetter i ks. Schnyder pozostali na polskiej ziemi, kładąc fundament pod saletyńską rodzinę zakonną.
W lipcu 1905 roku abp Józef Bilczewski powierzył saletynom parafię Puźniki (dekanat buczacki), i zezwolił na założenie Szkoły Apostolskiej. Pierwszym proboszczem został ks. Gabriel Vanroth, a wikariuszem mianowano ks. Franciszka Schnydera. Następnie otworzono tam dom zakonny saletynów, którego przełożonym został ks. Vanroth. Z czasem przybyli do Puźnik kolejni zakonnicy, aby pomóc w pracy duszpasterskiej i prowadzeniu nowych inicjatyw.
Saletyni postanowili otworzyć w Puźnikach Szkołę Apostolską, ale w krótkim czasie okazało się, że możliwości lokalowe szkoły są niewystarczające, zwłaszcza gdy zaczęło przybywać coraz więcej kandydatów. Dlatego władze zakonne podjęły decyzję przeniesienia Szkoły Apostolskiej do Dębowca. W Puźnikach pracę duszpasterską saletyni prowadzili do 1921 roku.
„Saletyni zakupili w dniu 13 sierpnia 1910 roku od Rady Gminnej Dębowca resztówkę (3,88 ha posiadłości wraz z zabudowaniami) w celu urządzenia Szkoły Apostolskiej. W latach 1910 – 1911 wybudowano odpowiedni obiekt, w którym umieszczono studentów Małego Seminarium z Puźnik (18 października 1911) oraz otwarto klasztor jako dom macierzysty. Był to ważny i decydujący o przyszłości saletynów na polskiej ziemi krok. Po osiedleniu się saletynów w Dębowcu, w dniu 15 września 1912 roku otwarto pierwszą kaplicę ku czci Matki Bożej z La Salette na polskiej ziemi. Od tej chwili klasztor dębowiecki stał się macierzystym domem i głównym ośrodkiem kultu Matki Bożej Saletyńskiej w Polsce” – pisze ks. dr Piotr Jamioł MS na stronie www.saletyni.pl.
Obecnie w Polsce saletyni pracują w następujących miejscowościach: Dębowiec, Kobylanka, Rzeszów, Trzcianka, Sobieszewo, Kuźnica Czarnkowska, Warszawa, Łętowe, Zakopane, Olsztyn, Kraków, Łapsze Wyżne, Mrągowo i Mysłowice – Krasowy.