„Jak owocnie rozeznawać drogi Boże?” cz. 2
W poprzednim serwisie omówiliśmy pierwszą część konferencji „Jak owocnie rozeznawać drogi Boże?", którą o. Adam Schulz SJ wygłosił na spotkaniu Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich, które odbyło się w Warszawie. Dziś pora na omówienie części drugiej.
O. Schulz, przewodniczący ORRK, podkreślił, że jeżeli podejmujemy rozeznawanie, to wchodzimy w walkę duchową. Jest to walka najpierw ze złem i grzechem w sobie, potem ze złem i grzechem w świecie, a wreszcie z działaniem złego ducha. Z tym, że w przypadku osób będących już na pewnym poziomie życia duchowego szatan będzie działał przede wszystkim na zasadzie małpowania Boga. Jest to kuszenie człowieka do pewnych rzeczy w taki sposób, żeby wydawało mu się, iż to sam Bóg go do tych rzeczy zachęca. - Jednak szatan nie może bezpośrednio wpływać na naszą duszę.
To może robić tylko Bóg, nawet nie aniołowie. Szatan może oddziaływać z zewnątrz, kusząc, pobudzając. Wykorzystuje naszą zranioną naturę i posługuje się nią do swoich celów. On gra na naszych słabościach, ranach, cierpieniach - mówił o. Adam.
Jego zdaniem niebezpieczne jest bagatelizowanie, lekceważenie i pomniejszanie roli szatana, ale również złe jest przypisywanie mu większej mocy niż on faktycznie posiada. Ta druga postawa budzi w człowieku lęk przed obecnością i działaniem szatana, a oprócz tego zwalnia od osobistej odpowiedzialności. Mówi się przecież często, że „to szatan mnie zwiódł". - Większym problemem w naszym życiu jest nie tyle działanie szatana, co walka z naszymi grzechami. Natomiast o wiele silniej niż szatan działa Duch Święty i aniołowie! Tylko, że jest to działanie cichsze. Duch Święty działa spokojnie, inspiruje do postaw zgodnych z Ewangelią, nauczaniem Kościoła, jest roztropny i konkretny. Nie stawia nadmiernych wymagań, tylko proponuje realny krok do przodu. Jest realistą. Jego natchnienia są propozycją, nigdy nakazem, bo szanuje wolę człowieka. Trzeba jednak umieć rozróżniać, czy np. za konkretnymi, pięknymi inspiracjami nie czai się diabeł - mówił prelegent.
O. Schulz wymienił następujące etapy rozeznawania:
1. Prośba o światło Ducha Świętego.
2. Określenia celu rozeznania. Wiele rozeznań nie udaje się, bo nie ma dobrze sprecyzowanego celu rozeznania. Ważne jest więc dokładne określenie, co pragniemy rozeznać.
3. Zbieranie danych i informacji. Trzeba popatrzeć na sprawę, którą rozeznajemy, z różnych stron, uwzględnić różne aspekty, stopień dojrzałości ludzkiej, duchowej, zranienia, lęki, przyzwyczajenia, stereotypy. To zbieranie wymaga trudu, ale dzięki temu rozeznanie woli Bożej będzie bardziej precyzyjne.
4. Samo rozeznanie. Przyglądamy się argumentom za i przeciw, ale nie tyle za i przeciw według nas, ale według Boga.
5. Podjęcie samej decyzji. Powinno zakończyć się konkretnym wyborem. I wtedy można powiedzieć, że tego Bóg ode mnie oczekuje.
6. Potwierdzenie wyboru. I albo będzie ono duchowe: światło od Boga, pokój w sercu. Albo możemy poprosić o potwierdzenie kierownika duchowego, zapytać, co on o tym myśli. W rozeznaniach wspólnotowych musi być potwierdzenie z zewnątrz, ze strony instytucji Kościoła.
7. Dziękczynienie. Trzeba podziękować Bogu za światło.
8. Realizujemy to, co rozeznaliśmy. Jeżeli ktoś rozeznaje, to musi to zrealizować, co rozeznał.
9. Co jakiś czas trzeba zrewidować wybór. Zastanowić się, jak realizujemy wolę Bożą po upływie pewnego czasu.
Prelegent wymienił też następujące postawy, które pomagają we wzrastaniu do dojrzałego, owocnego rozeznawania:
1. Życie Słowem Bożym. Poznawanie go i to nie tylko w Biblii, ale również w świecie, w innych ludziach i wydarzeniach.
2. Praktykowanie rachunku sumienia, gdzie ważne jest najpierw dostrzeżenie dobra, które było naszym udziałem i podziękowanie za nie Bogu. Dopiero potem istotne jest dostrzeżenie zła i przeproszenie Boga.
3. Kształtowanie postawy twórczości w myśleniu, w sumieniu. Czasami rozeznawanie musi dokonać się bez specjalnych „świateł" od Boga, korzystając z takich możliwości, jakie już mamy.
4. Rozeznanie wiąże się z procesem nawrócenia, przemiany myślenia.