Praca na rzecz chorych

Choroba wydaje się być najczęstszą i najbardziej powszechną postacią ludzkiego cierpienia. Kościół prowadzi więc różnorodną duszpasterską działalność na rzecz chorych i cierpiących. Przede wszystkim jest to sprawowanie z chorymi i dla chorych sakramentów, które są wsparciem w ich sytuacji, nadzieją na wyzdrowienie, miejscem uprzywilejowanego spotkania z Bogiem. Z Bogiem, który jest lekarzem nie tylko duszy, ale i ciała. Do pomocy, wsparcia i towarzyszenia chorym powołani są wszyscy członkowie Kościoła, a szczególnie należący do rcuhów i stowarzyszeń. Chorym trzeba głosić dobrą nowinę o Chrystusie, który przyszedł, aby zbawić człowieka.

„Dobra nowina zawiera się w przesłaniu, że cierpienie może mieć dla człowieka i dla samego społeczeństwa także znaczenie pozytywne, gdyż może się stać formą uczestnictwa w zbawczym cierpieniu Chrystusa i w radości Jego zmartwychwstania, a więc siłą, która uświęca i buduje Kościół. Głoszenie tej dobrej nowiny uzyska pełną wiarygodność wtedy, kiedy nie ogranicza się tylko do słów, ale dociera poprzez świadectwo życia zarówno do tych, którzy z miłością oddają się opiece nad chorymi, niepełnosprawnymi i cierpiącymi, jak i do samych chorych, niepełnosprawnych i cierpiących, którzy coraz bardziej świadomie i odpowiedzialnie traktują swoje miejsce i rolę w Kościele i dla Kościoła" - pisze św. Jan Paweł II w Christifideles laici.

Oto propozycje działań związanych z pomocą ludziom chorym i cierpiącym:

• Niesienie pomocy chorym, w tym osobom starszym, wymagającym opieki w naszych rodzinach oraz wśród naszych bliskich, znajomych.
• Wspieranie i formacja duchowa osób opiekujących się chorymi.
• Modlitwa za chorych i cierpiących.
• Pomoc w odkrywaniu sensu cierpienia.
• Oddziaływanie na władze państwowe oraz samorządowe w celu polepszenia jakości i większej dostępności usług medycznych dla osób chorych.
• Organizowanie rekolekcji, dni otwartych/skupienia dla chorych i innych form pomocy duchowej.
• Praca na rzecz niepełnosprawnych zarówno fizycznie, jak i intelektualnie.
• Praca jako wolontariusze w hospicjach i innych punktach opieki lekarskiej.
• Utrzymywanie więzi międzypokoleniowej przez włączanie młodzieży do opieki duchowej nad chorymi w domach, kiedy to chorzy nie są już w stanie uczestniczyć w zajęciach zorganizowanych (może to być lektura książki, rozmowa i wspólna modlitwa).