Czerwiec - miesiąc Najświętszego Serca Jezusowego
Czerwiec to miesiąc szczególnie poświęcony Najświętszemu Sercu Jezusowemu.
Najświętsze Serce Jezusa jest - jak nauczał papież Leon XIII – „symbolem i żywym obrazem nieskończonej miłości” Jezusa do wiernych. Kult Serca Jezusowego został zainicjowany przez św. Małgorzatę Marię Alacoque (1647-1690), francuską wizytkę. 16 czerwca 1675 r., kiedy siostra św. Małgorzata Maria Alacoque modliła się w kaplicy klasztoru w Paray-le-Monial we Francji, po raz trzeci objawił się jej Pan Jezus. Powiedział wówczas do niej: „Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że niczego nie szczędziło aż do wyczerpania i wyniszczenia się, by im dać dowody swojej miłości.”
Pan Jezus dał św. Małgorzacie Alacoque dwanaście obietnic, dotyczących czcicieli Jego Serca:
1. Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.
2. Ustalę pokój w ich rodzinach.
- Będę ich pocieszał w utrapieniach.
- Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
5. Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
- Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
- Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
9. Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
- Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
11. Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.
12. W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty, iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez Sakramentów Świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.
Kult Serca Jezusowego przybierał różne formy. Samo zaś nabożeństwo czerwcowe pojawiło się w Paryżu w pierwszej połowie XIX wieku za sprawą zakonnicy - Anieli de Sainte-Croix. Otóż podczas dziękczynienia po przyjęciu Jezusa w Komunii Świętej pomyślała ona, że skoro maj jest poświęcony Matce Bożej, to dobrze byłoby ofiarować czerwiec Sercu Jezusa. Tak też się stało. Papież Pius IX zatwierdził nabożeństwo czerwcowe jako oficjalną modlitwę Kościoła w roku 1873.
Nabożeństwo czerwcowe to po prostu śpiew Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa, zwykle przy wystawionym Najświętszym Sakramencie. Układ wezwań litanii do Bożego Serca składa się w logiczną całość. Można w niej wyróżnić trzy części wezwań:
Pierwsza część dotyczy stosunku Jezusa do Ojca i Ducha Świętego (Serce Jezusa, Syna Ojca Przedwiecznego; Serce Jezusa, w łonie Matki Dziewicy przez Ducha Świętego utworzone; Serce Jezusa, ze Słowem Bożym istotowo zjednoczone; Serce Jezusa, nieskończonego majestatu; Serce Jezusa, świątynio Boga; Serce Jezusa, przybytku Najwyższego; Serce Jezusa, domie Boży i bramo niebios). Odmawiając tę część wchodzimy w kontemplację relacji Serca Jezusa z Trójcą Świętą.
Druga część wezwań dotyczy przymiotów Serca Jezusowego (Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości; Serce Jezusa, sprawiedliwości i miłości skarbnico; Serce Jezusa, dobroci i miłości pełne; Serce Jezusa, cnót wszelkich bezdenna głębino; Serce Jezusa, wszelkiej chwały najgodniejsze; Serce Jezusa, królu i zjednoczenie serc wszystkich; Serce Jezusa, w którym są wszystkie skarby mądrości i umiejętności; Serce Jezusa, w którym mieszka cała pełnia Bóstwa).
Trzecia część litanii akcentuje stosunek Bożego Serca do ludzi (Serce Jezusa, z którego pełni wszyscyśmy otrzymali; Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata; Serce Jezusa, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia; Serce Jezusa, hojne dla wszystkich, którzy Cię wzywają; Serce Jezusa, źródło życia i świętości; Serce Jezusa, przebłaganie za grzechy nasze; Serce Jezusa, zelżywością napełnione; Serce Jezusa, dla nieprawości naszych starte; Serce Jezusa, aż do śmierci posłuszne; Serce Jezusa, włócznią przebite; Serce Jezusa, źródło wszelkiej pociechy; Serce Jezusa, życie i zmartwychwstanie nasze; Serce Jezusa, pokoju i pojednanie nasze; Serce Jezusa, krwawa ofiaro grzeszników; Serce Jezusa, zbawienie ufających Tobie; Serce Jezusa, nadziejo w Tobie umierających; Serce Jezusa, rozkoszy wszystkich Świętych).
Wezwania w tekście tej litanii mają głębokie odniesienie do Pisma Świętego.
Wielkim zwolennikiem i czcicielem Serca Jezusowego był św. Jan Paweł II, który wielokrotnie dawał wyraz swej radości z faktu, że w Polsce ta forma pobożności jest wciąż obecna. W Elblągu w 1999 roku powiedział: „Cieszę się, że ta pobożna praktyka, aby codziennie w miesiącu czerwcu odmawiać albo śpiewać Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa, jest w Polsce taka żywa i ciągle podtrzymywana”.
Na bardzo ciekawą rzecz, w kontekście tego nabożeństwa, zwrócił kiedyś uwagę kard. Joseph Ratzinger. Podkreślił, że dzięki rozwojowi kultu Najświętszego Serca Jezusa odnaleziono na nowo to, co dawne i najbardziej zasadnicze: człowieczeństwo Boga w Jezusie Chrystusie. Odnaleziono na nowo cielesność człowieka Jezusa.
„Wszystko to wyraża słowo Serce, które miało i ma być nie tylko symbolem, lecz zakotwiczeniem ducha w realności ciała. Nabożeństwo do Serca Jezusa było w swych wielkich czasach czymś w rodzaju ruchu Jezusowego w Kościele. (…) Nabożeństwo to odkryło prostotę Jezusa i związało Kościół na nowo z tą Jego prostotą. W czasach ówczesnej potęgi Kościoła rozpoznało Chrystusa cierpiącego i samotnego. Zapoczątkowało dialog człowieka z samotnością Jezusową i nakłoniło do współcierpienia z Nim” – pisał kard. Ratzinger.