Najnowszy numer Życia Duchowego

Zachęcamy do lektury najnowszego numeru Życia Duchowego (Jesień 124/2025). Wśród autorów jest o. Marcin Minczyński OSPPE, moderator Sodalicji Mariańskiej przy Jasnej Górze.

Jesienny numer jezuickiego Życia Duchowego został zainspirowany przypadającą w tym roku tysięczną rocznicą pierwszych dwu koronacji na króla Polski: Bolesława Chrobrego w Wielkanoc 1025 roku, a po jego śmierci – Mieszka II w Boże Narodzenie tego samego roku. Jak czytamy we wstępie, to właśnie pierwsi królowie „położyli fundamenty pod to, co można by nazwać polską duchowością”. Stąd w numerze redakcja skupia się na duchowym znaczeniu wspomnianego jubileuszu i przypomina milenijną drogę polskiej duchowości.

Wprowadzeniem do tematu jest artykuł ks. Jarosława M. Popławskiego pt. „Specyfika polskiej duchowości”, w którym autor przywołuje wiele postaci i nurtów polskiej duchowości, od chrztu Polski do czasów współczesnych. Zasygnalizowane przez ks. Popławskiego wątki rozwijają kolejni autorzy, ukazując naszych władców, świętych i liczne charyzmaty, które w ciągu kolejnych wieków wpływały na kształt polskiej pobożności.

Wśród tych charyzmatów (wydaje się, że jednym z najważniejszych), jest pobożność maryjna. Pisze o niej o. Marcin Minczyński w tekście „Między Jasną Górą a Gietrzwałdem”. Autor podkreśla, że niemal od zarania chrześcijaństwa w Polsce możemy odnaleźć elementy pobożności maryjnej. Jednym z jej przejawów jest np. bardzo duża ilość sanktuariów maryjnych. Obecnie w Polsce jest ich około 800. Szczególne miejsce zajmuje oczywiście Sanktuarium Maryjne na Jasnej Górze.

Autor zauważa, że od średniowiecza na ziemiach polskich dynamicznie zaczęły rozwijać się też różne bractwa o charakterze maryjnym, na przykład różańcowe czy szkaplerzne, a także inne ruchy maryjne, jak Sodalicje Mariańskie, które przez swój nie tylko maryjny, lecz także głęboko formacyjny charakter wydały wielu wybitnych Polaków, w tym świętych i błogosławionych. Do dziś są one obecne w Kościele w Polsce obok wielu innych maryjnych i formacyjnych ruchów.

Zdaniem o. Marcina budzącym nadzieję i pożądanym kierunkiem działań jest obecność w pobożności maryjnej przestrzeni na formację duchową czy intelektualną ruchów i wspólnot maryjnych. Dokonuje się ona na co dzień – w pracy formacyjnej, podczas pielgrzymek do sanktuariów, gdzie najczęściej głoszone są homilie, konferencje duchowe, prowadzone są też różne dzieła ewangelizacyjne i naukowe. Oczywiście ogromnie ważną rolę pełni modlitwa.

„Różne formy modlitwy do Matki Bożej, czuwania, procesje i inne duchowe wydarzenia, a przede wszystkim sprawowane w sanktuariach sakramenty są kluczowe i stają się przestrzenią działania łaski. To sanktuaria maryjne czy czas peregrynacji świętego wizerunku Matki Bożej w parafii są przestrzenią wielu nawróceń i powrotów do życia sakramentalnego, a nawet do Kościoła.

Z kolei akty zawierzenia Maryi, zarówno osobiste, jak i wspólnotowe lub narodowe – na przykład Śluby Jasnogórskie i ich treść – niejednokrotnie stawały się drogą pogłębienia relacji z Bogiem i bliźnimi oraz większego zaangażowania w życie Kościoła i doskonalszego realizowania swojego powołania. Tego wszystkiego zatem, co wiąże się z kultem Matki Bożej w naszej Ojczyźnie, nie można bagatelizować i sprowadzać do folkloru czy mało istotnego dodatku. Ważna jest dbałość o właściwy kształt i głębię pobożności maryjnej, a także branie jej pod uwagę przy planowaniu pracy duszpasterskiej, by wykorzystywać w ten sposób ukryty w niej potencjał” – pisze o. Minczyński.

W tym numerze uwagę zwraca również np. tekst Edgara Sukiennika, który pisze o roli zakonu jezuitów w kształtowaniu nie tylko duchowości, lecz także polskiej kultury. Materiał dotyka m.in. roli formacyjnej Sodalicji Mariańskich.